je hebt wel eens van die dagen....
Door: myrthe
Blijf op de hoogte en volg myrthe
22 September 2009 | Taiwan, Taichung
Heey lieve allemaal,
Zo eindelijk weer eens een verhaaltje, sorry dat het zon tijd heeft moeten duren:) er is veel gebeurt maar mijn week is wel heel anders begonnen dan de afgelopen weken…want toen ik gister op mn scootertje stapte om naar mn werkt te gaan werd ik na nog gee n5 min aangereden! Ja een echte botsing,maar niet mijn schuld…ik stak een kruispunt over en een meisje kwam van de tegenover gestelde richting, schiet achter een auto langs, naar links, kijkt niet, en rijd me zo aan!! Nou harde knal alle 2 op de grond maar gelukkig geen scooter op mn hoofd en alles deed het nog bij ons. Maar dat was wel behoorlijk schrikken!! Wij de scooters van de weg gehaald,mijne was niet echt stuk maar die van haar wel.het meisje sprak geen engels, Mn baas opgebelt….die mn werkt opgebelt en zij mij weer opgebelt om te vertellen wat nu?? Na half uur kwam de politie, spraken ook geen engels, ondertussen was mn mobiel op(zul je net zien) en ik kwam erachter dat er van het bloesje wat ik aanhad eigenlijik niet veel meer over was (heel fijn na een half uur…zie je opeens dat je in je bh staat:P)verder was mn schoen stuk, maar wel een geluk want ik had mijn te grote groene schoenen aan en die hebben de klap opgevangen inplv mn voet:)
Omdat ik een lelijke schaaf ha,schouder niet goed voelde en mn knie ook erg blauw en dik begon te worden wilde ze dat ik toch naar het ziekenhuis ging(dat doen ze hier heel erg snel) de broeders van de ambulance spraken gelukkig wel een beetje engels(hoewel hun mondkapje veel van het engels weer tegen hield) en waren erg aardig. We zijn toen in de ambulance eerst naar mn kamer gegaan (ik had mn paspoort namelijk niet bijme) en toen kon ik ook iets bedekenders aandoen.
Daarna in de ambulance naar het ziekenhuis. Tijdens de rit kwam ik er weer achter in wat een gek land ik zit….zegt 1 van de broeders opeens:’mn collega vraagt of we straks op de foto kunnen?” dus ik denk….huh dit kan ik niet goed begrepen hebben?? i’m sorry?? ‘ja met mn mobiele telefoon?!’hihi nou dat was voor mij wel het moment dat ik weer even kon ontspannen…rare jongens die taiwanesen!!eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis hebben we geen foto meer gemaakt, iedereen was daar natuurlijk super serieus maar goed toch grappig.
In het ziekenhuis bleek er gelukkig niks aan de hand, alleen blauwe plekken en een lelijke schaaf op mn onderarm…maar jongens wel blij! Verder de hele dag nog na aan het trillen van de schrik. En vandaag voel ik me al een 90jaar oude man, alles doet pijn ne is beurs…maar goed ben nog steeds blij met dat het hierbij is gebleven. Dan alles regelen, niemand is hier namelijk verzekerd dus iedereen onderhandeld over wie wat betaald. Dat is vandaag van dat ik 4.000taiwan dollar moest betalen naar dat ik 3.000 krijg gegaan… heb ik wel te danken aan mijn liefste vriendinnetje, die heeft dit voor mij geregeld en nu gaan we zelfs met zn alle eten om alles toch nog goed afte sluiten:)
Verder dacht de ambassade vandaag dat ik al te lang in taiwan was, dus dat ik een boete zou krijgen en 2jjar het land niet meer inmocht….ging ik zelf tellen bleek dat ik nog tot zaterdag te hebben (en dan kan je ook gewoon in het land blijven en een stempel halen dus niks aan het handje) oohja en ik ben ook nog mn telefoon verloren (het vakje voor in mn scooter is namelijk stuk en toen is hij eruit gevallen…maar ook dat is nog goed gekomen want een chinese vrouw heeft hem gevonden en ik had toev een eet afspraak gemaakt en was telaat dus toen heeft zij ervoor gezorgd dat ik hem morgen weer terug krijg….almet al is alles toch weer goed gekomen…
Gelukkig zijn mijn meeste dagen gevult met een stuk leukere en lolligere dingen! Dus daarover volgende keer meer!!
Ik ga snel slapen en hopen dat morgen mn lichaam iniedergeval weer lekker meedoet;) ik hoor graag van jullie!
Mooie avond allemaal en tot snel!
Dikke kus!
Zo eindelijk weer eens een verhaaltje, sorry dat het zon tijd heeft moeten duren:) er is veel gebeurt maar mijn week is wel heel anders begonnen dan de afgelopen weken…want toen ik gister op mn scootertje stapte om naar mn werkt te gaan werd ik na nog gee n5 min aangereden! Ja een echte botsing,maar niet mijn schuld…ik stak een kruispunt over en een meisje kwam van de tegenover gestelde richting, schiet achter een auto langs, naar links, kijkt niet, en rijd me zo aan!! Nou harde knal alle 2 op de grond maar gelukkig geen scooter op mn hoofd en alles deed het nog bij ons. Maar dat was wel behoorlijk schrikken!! Wij de scooters van de weg gehaald,mijne was niet echt stuk maar die van haar wel.het meisje sprak geen engels, Mn baas opgebelt….die mn werkt opgebelt en zij mij weer opgebelt om te vertellen wat nu?? Na half uur kwam de politie, spraken ook geen engels, ondertussen was mn mobiel op(zul je net zien) en ik kwam erachter dat er van het bloesje wat ik aanhad eigenlijik niet veel meer over was (heel fijn na een half uur…zie je opeens dat je in je bh staat:P)verder was mn schoen stuk, maar wel een geluk want ik had mijn te grote groene schoenen aan en die hebben de klap opgevangen inplv mn voet:)
Omdat ik een lelijke schaaf ha,schouder niet goed voelde en mn knie ook erg blauw en dik begon te worden wilde ze dat ik toch naar het ziekenhuis ging(dat doen ze hier heel erg snel) de broeders van de ambulance spraken gelukkig wel een beetje engels(hoewel hun mondkapje veel van het engels weer tegen hield) en waren erg aardig. We zijn toen in de ambulance eerst naar mn kamer gegaan (ik had mn paspoort namelijk niet bijme) en toen kon ik ook iets bedekenders aandoen.
Daarna in de ambulance naar het ziekenhuis. Tijdens de rit kwam ik er weer achter in wat een gek land ik zit….zegt 1 van de broeders opeens:’mn collega vraagt of we straks op de foto kunnen?” dus ik denk….huh dit kan ik niet goed begrepen hebben?? i’m sorry?? ‘ja met mn mobiele telefoon?!’hihi nou dat was voor mij wel het moment dat ik weer even kon ontspannen…rare jongens die taiwanesen!!eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis hebben we geen foto meer gemaakt, iedereen was daar natuurlijk super serieus maar goed toch grappig.
In het ziekenhuis bleek er gelukkig niks aan de hand, alleen blauwe plekken en een lelijke schaaf op mn onderarm…maar jongens wel blij! Verder de hele dag nog na aan het trillen van de schrik. En vandaag voel ik me al een 90jaar oude man, alles doet pijn ne is beurs…maar goed ben nog steeds blij met dat het hierbij is gebleven. Dan alles regelen, niemand is hier namelijk verzekerd dus iedereen onderhandeld over wie wat betaald. Dat is vandaag van dat ik 4.000taiwan dollar moest betalen naar dat ik 3.000 krijg gegaan… heb ik wel te danken aan mijn liefste vriendinnetje, die heeft dit voor mij geregeld en nu gaan we zelfs met zn alle eten om alles toch nog goed afte sluiten:)
Verder dacht de ambassade vandaag dat ik al te lang in taiwan was, dus dat ik een boete zou krijgen en 2jjar het land niet meer inmocht….ging ik zelf tellen bleek dat ik nog tot zaterdag te hebben (en dan kan je ook gewoon in het land blijven en een stempel halen dus niks aan het handje) oohja en ik ben ook nog mn telefoon verloren (het vakje voor in mn scooter is namelijk stuk en toen is hij eruit gevallen…maar ook dat is nog goed gekomen want een chinese vrouw heeft hem gevonden en ik had toev een eet afspraak gemaakt en was telaat dus toen heeft zij ervoor gezorgd dat ik hem morgen weer terug krijg….almet al is alles toch weer goed gekomen…
Gelukkig zijn mijn meeste dagen gevult met een stuk leukere en lolligere dingen! Dus daarover volgende keer meer!!
Ik ga snel slapen en hopen dat morgen mn lichaam iniedergeval weer lekker meedoet;) ik hoor graag van jullie!
Mooie avond allemaal en tot snel!
Dikke kus!
-
22 September 2009 - 22:36
Leonie:
Nou snap ik helemaal dat je sjans had met de ambulance broeders..! (Kon het me natuurlijk ook zonder scheuren in je bloesje goed voorstellen) Succes met gemaakte schade en ongemakken. Tot skypes&liefs! Leo -
23 September 2009 - 14:11
Oma, Frank Creemers:
Gelukkig dat het goed is afgelopen.We wensen je nog een fijne tijd daar in Taiwan! Heel veel groeten vanuit Maasbracht. -
23 September 2009 - 15:02
Inge:
poeh best heftig verhaal! Doe maar voorzichtig met die gekke scooters (en de gekke Taiwanezen for that matter ;-)) -
24 September 2009 - 20:50
Annie En Mathieu:
Nou wat zal je geschrokken zijn gelukkig dat het nog zo goed is afgelopen.
Hartelijke groetjes en tot mails.
-
25 September 2009 - 13:57
Evert:
Gelukkig word je elke keer weer goed geholpen en ben je er goed af gekomen.
Groetjes, Evert -
11 Oktober 2009 - 20:54
Agnes:
Ha Myrthe,
Jeeminee, wat een avontuur met dat ongeluk. Ik lees het nu pas eigenlijk. KAn me voorstellen dat je de hele dag hebt lopen trillen. Maar uiteindelijk heb je nog een aardige schadevergoeding zo te begrijpen? Ik hoop dat je niet al te lang na-pijn hebt gehad.
Hoe gaat het met je Chinese les? Dapper dat je daaraan begint. En geen wonder dat je geen tijd meer hebt om hier reisverslagen te schrijven, want je weinige vrije tijd gaat er zo hard doorheen lijkt me.
Veel groetjes van Jules en mij, en zet 'm nog maar even op die laatste periode!
liefs
agnes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley